Ұстаз –қашанда ұстаз.Өйткені ондай адамның өмір жолы өнегелі,ісі ізгілікті және үлгілі.Ұрпағының тиянақты білім мен тәлімді тәрбие алуы үшін тынымсыз да қажырлы еңбек ету аса зор абырой мен құрметке бөлейді.Бұл-ұстаз қауымына қатысты айтылатын жылы лебіз,шынайы көңіл.
Баланың тәрбиесімен тікелей байланыста болу әр тәрбиешінің ең басты қабілеті.Балаға ұстаздық жасау бұл ерекше табиғатынан оянатын ішкі түйсік.Жұмыс барысында іскерлік барлық міндеттемемен бөлісе отырып негіз құру.Баланың тілін табудан бастап ойын,мінезін,іс қимылдарын,нені және не істеуді ұнататынын біліп қолға алу.Бала- балабақша қабырғасында өзінің іздемпаздығымен,жан-жақтығымен дараланады.Яғни балаға ұлағат болу ол Ұстаздың ұлағаттылығы.Тәрбиеші-Өз білмегенін өзгелерден сұрауға ұялмайтын,ал білгенін басқалармен бөлісуге,жете талдап нақтылауға бар күш-жігерін жұмсайтын ол нағыз Тәрбиеші ұстаздың маңдай тері.Тәрбиеші жан жақты болуы керек себебі,балаға түкпірде жатқан барлық ой өрісті бөлісу одан қоса ата-аналар пікіріне құлақ түріп ойларынан шығу.Әрине ұстаз болу оңай емес және бәрінде еске сақтауда мүмкін емес алайда Ұстаздық мамандық таңдағансоң әр дайым дайындықта болуы тиіс.Тәрбиеші – тек бала тәрбиесімен ғана айналысуы ол мен үшін тым оңай сиықты бірақ балаға жан жақты болуын қадағалау ол үлкен іс.Сондықтан білгеніңмен бөліс деп бекер айтпаған.Баланың екі жасынан тілінің лезде шығып кетуі ол тек баланың ішкі дүниесі себеп.Ал ары қарай дамыту ол Тәрбиешінің басты мақсаты деп білемін.Жан жақты дамыту мысалы:әр түрлі жаңа әдістермен жаңашаландыру.Қол мен саусақ моторикасын,сөйлеуі мен тілінің дамуын қадағалау арқылы мотивация беріп үлкен мақсаттарға жету!!!
