1.1. Бесікке салу.
«Кең жайлау жалғыз бесік жас балаға». Бесік - баланың ұйықтауына таза болуына өте жақсы. Бесікке ауылдың өнегелі, ұрнағы өскен, ел құрметіне бөленген бәйбішіге (кәртең) салғызады. Бесік жырын айта отырып бөлейді. Баланы бөленген соң қарияға «бесік салу» құрметіне сыйлық беріледі.[1]
1.2. Ат қою.
Балаға ат қою – қазақта аса салтанатты жағдай. Әдемі, атақты, құрметті адамдардың атын қоюға тырысады. Сол атқа лайықты болуын қалайды. Атты сыйлы құрметті адамға қойғызады. Ат қойған адам сәбиге батасын береді. Ат қою кейде қандай жағдайда, жылдың қай мезгілінде келгеніне байланысты қойылады. Мысалы, наурыз айы болса Наурызбай, ораза уақыты болса – Ораз, Оразалы, айтта туса – Айтбай, Айтгүль, шөп шабу кезені болса - Шөптібай. Қыздар бірінен бірі келсе өмірге - Ұлтуған, Ұлболсын, Ұлмекен, Ұлжан артынан ұл келеді деген үмітте болады. Ылғый ұлдар болса – көз тимес үшін Башай, Қосқұлан, Кептер, Күшік т.б. Бүгін де құрметті адамдардың аттарын қояды: Бауыржан, Абай, Сәкен, Абылай, Фариза, Олжас т.б. Қазақта «ат қою» мен «ат тергеу» бар. Келін күйеу әкесін - «ата», інісін - «қайны», қарындасын - «қайнысіңілім», үлкен ағасы – «ағеке», «мырза қайнаға», «би атам», «еркем» т.б. деп атайды. «Ат тергеу» үлкен кішіге дер құрмет. Үлкендердің атын атау – құрметтің жоқтығы, әдепсіздік болады.[2]
1.3. Қырқынан шығару.
Қазақ халқында ұл баланы қырқынан 37 күнде шығарады. Бұл ұл баланың қызға төлейтін қалың мал аз болсын деген ниеттен істеледі. Қыз баланы қырық күннен асырып 42 күнде қырқынан шығарады. Бұл кәдеге жиналған ауыл әйелдері ыдысқа 40 қасық су құйып,теңгелер салған суға шомылдырады. Содан кейін баланың тырнағын алып, адам баспайтын жерге көміп тастайды.Сонымен қатар сол күн баланың шашын алады. Оны «қарын шашын алу» деп атайды. Бұл шашты шүберекке түйіп, тұмарша етіп тігіп, баланың оң иығына қадайды. Жалпы баланың шашын ешуақытта ашық-шашық жерге тастамайды. Адам аяғы баспайтын жерге көміп отырады.»Қарын шаштың қарғысы қатты болады» деген мақал да осы салтқа байланысты. Баланың қырқынан шыққанша киетін «ит көйлегіне» сәбиді қырқынан шығару үстінде түрлі тәттілерді түйіп бір иттің мойнына байлап қоя береді. Жас балалар итті қуып жетіп тәттілерді өзара бөлісіп жейді. «Ит көйлекті» баласы жоқ келіншектер ырым қылып алады. [3]
1.4. Асырап алу.
Баласы жоқ адамдар ерлізайыпты біреуден бала асырап алады баланың әке-шешесінің келісімі бойынша. Болашақ ана балаға ат қойып, оның оң қолына асықты жілік ұстатады. Содан кейін жиналған адамдарға енді өзінің баласы екенін хабарлайды. Егер бала қайтыс болса, бұл сирек кездеседі, дұға оқығанда өзінің ата-анасының аты аталады.
