КНБ қызметкерлері, әскери киімдегі адамдар
Үстел тұр, орындықта әскери киімде шенеунік отыр. Біреуі тұр. Осы кезде бойжеткен қызды конвой алып кіреді, диалог басталады
Қ: - Ия, бүлікші қыз, Сәбира, сіз өзіңіздің қылмысыңызды мойындамайсыз?
С: - Мен ешқандай қылмыс жасаған жоқпын
Қ: - Доғар! Сен менің жыныма тиіп біттің, енді сенімен сөз басқаша болады. Сен, жатақханадағы қыздарды үгіттеп, үкіметке, партияға қарсы насихат жүргіздің. Сен онбаған ұлтшыл, алаңға шығып, ел арасында бүлік шығарып, бұзақылық жасадың. Сендейлерді қоғамнан аластатып қоймай, көзін құрту керек.
С: - Мен тағы да айтамын, мен ешқандай қылмыс жасаған жоқпын, қазақтың басшысы қазақ болсын деген сендер үшін қылмыс па?! Алаңға жиналғандардың талабы бар болғаны осы. Бізге өз басшымыз керек.
Қ: - Демек біз деп тұрсын ғой. Біз дегенің кімдер? Өзіңмен бірге кімдер болды? Бізге өзіңмен оқитын 5 оқушының фамилиясын айтып, мына қағазға қол қойып бер. Сені өз еркіңе жібереміз.
С: - Мен сіздерге айттым ғой, менімен алаңға барғандарды білмеймін деп, біреу келіп, біреу кетіп жатыр.
Қ: - Ей! Сенімен тәжікелесіп отыратын уақытым жоқ. Бүлікші екеңінді мойында! Әйтпесе..
С: - Әйтпесе не?
Қ: - Әйтпесе ана қасыңдағы жолдастарыңа сені сатқын, отанын, елін сатты деп жала жаба саламын, бұл менің қолымнан келеді. Ойлан Сәбира, ойлан...
С: - Ойланатын түк жоқ, мен айтарымды айттым, аққа күйе жұқпайды, күндердін күнінде сендердің жапқан жалаларыңнан тарихтың өзі-ақ ақтап алатын болады. Жақын арада қазағымның өз билігі өзіне тиетініне сенемін. Тек сол күнді көрсем екен
Қ: - Сен осы әрекетіңмен қасындағы курстастарынды жаппай оқудан шығаруға әрекет етіп жатырсың. Мына сен үшін барлық қазақ группалары оқудан шығады. Так что сен қайтадан ойлан. Мен қайтып келгенше ойлан Сәбира, ойлан...
С/жеке қалып/: Қайран қазағым-ай, расымен күнің сөніп барады ма?!
Өр-рухты намысым деп, ақтық демі қалғанша кеудесін ешкімге бастырмайтын Кенесары, Қабанбай бабаларымның ұрпақтары шынымен де қалмаған ба?!
Қазақтың болашағы болады деген жастарды бас көтертпей тепкілеп жатса, мен сияқты қыздарды жала жауып түрмеге тоғытса, болашақ қалай болар, бұл қорлықтың шегі бар ма?!
Ал мен жалған ақпаратқа қол қойсам, менің кім болғаным, ертеңгі күні елімнің болашағына қалай балта шабам, тығырықтан шығатын жол болмай кетті ғой. Егер бар жамандықтың соңы менімен бітетін болса, сол құрбандық мен-ақ болайын. Елім дейтін азаматтарымыз көп болсын.
Осы уақытта саханға КНБ қызметкерлері кіріп:
Қ1: - Все, ее отпускайте, но обьясните ей что разговор еще не окончен. И поработайте с руководством училище
Қ2: - Ал Сәбира, сен боссың, шыға берсен болады, бірақ та бұл іс осымен біткен жоқ. Ата-анаңды ойла, туған-туыс бар дегендей... Ойлан ойлан...
Қ1: - Конвоир проводите ее! /барлығы шығып кетеді/
